Thuis

Hallo allemaal,
Het heeft lang geduurd voordat ik een nieuw verhaaltje schrijf,maar om steeds hetzelfde te schrijven vind ik ook al zoiets.
Ben nu 4 weken thuis en ik moet zeggen,het gaat redelijk goed.
Ik had het zwaarder verwacht omdat ik in Nijmegen een schema had,en thuis moet ik het zelf doen.
Ik ga nu op het moment 2 keer per week fysiofitness doen bij Ton Retera,en ik heb thuis een fitnessmat waar ik oefeningen op kan doen. Maar ik kan wel merken dat het de laatste loodjes zijn,omdat het nu niet zo vlug gaat.
Maar als ik in procenten moet uitdrukken is het ongeveer 80% goed en de laatste 20% moet nog aan gewerkt worden.
Ik heb wat langer gewacht met dit verhaal omdat ik verschillende afspraken heb gehad bij de doktoren.
Ik ben op de afdeling geweest in het ziekenhuis in Helmond,de verpleging had gezegd dat ik zowiezo moest komen op welke manier dan ook.
We hadden een afspraak gemaakt dat als ik weer kon lopen dat ze gebak van mij zouden krijgen.
Dit ben ik dus ook gaan brengen.
Omdat hun als eerste mij verpleegd hebben,en zagen hoe ik erbij lag vonden ze het prachtig dat ik daar lopend binnenkwam.
Ze hadden wel verwacht dat er verbetering zou zijn,omdat ik best wel de kracht en positiviteit toonde,hadden ze er wel vertrouwen in,maar dat het zo goed zou gaan hadden ze niet verwacht.
Ik ben inmiddels ook bij dokter de Kok geweest in Deurne ziekenhuis. Deze had mij na 11 weken voor het eerst weer gezien.
Hij kon er alleen maar mee lachen ook deze had de redenatie dat ik er wel wat uit zou halen,maar ook niet dit.
Hij wil wel een hersenscan laten maken,deze krijg ik op 6 november.
Dit omdat een ruggenmerg infarct weinig voorkomt was dit een aanvulling op het onderzoek.
Iets wat in het ruggenmerg gebeurd is kan in de hersenen te zien zijn,en omdat er op de MRI van de rug niks te zien was (was een kleine discussie over) wil hij kijken of er in de hersenen wel iets van te zien is.
Ook zijn we in Nijmegen bij dokter Beekman op controle geweest,daar hebben we het over mijn rijbewijs gehad,omdat ik nog geen auto mag rijden.
Ik ga nu alles in gang zetten om weer auto te mogen rijden.
Want ik mis de auto wel want ik ben nu afhankelijk van mensen als het slecht weer is,als het droog is kan ik met de fiets.
Toen we met deze blog begonnen hadden we verwacht dat ik tot december of nog langer in Nijmegen zou liggen.
Aangezien dat dit nu gelukkig korter is heb ik besloten dat dit het laatste verhaal is.
Want nu kan ik toch iedereen spreken die me wil spreken,op wat voor manier dan ook.
Nogmaals bij deze,en ik kan het niet vaak genoeg zeggen,iedereen bedankt voor het volgen van deze blog,
De reacties kaarten telefoontjes sms-jes mailtjes,dit heeft zeker bijgedragen aan mijn goede revalidatie.
Ik putte daar de kracht en positiviteit uit omdat ik besefte dat onverwacht veel mensen met mij meeleefde,en dat bij sommige mensen de manier van leven veranderd of beslissingen hebben genomen, omdat ze hebben gezien dat het leven van het ene op het andere moment helemaal kan veranderen. Nogmaals IEDEREEN BEDANKT VOOR ALLES OOK NAMENS SANDRA